z jęczmienia — pęczak, perłową i kaszę łamaną zwykłą, grubą i drobną, z pszenicy — kaszę mannę,
z owsa — owsianą całą, łamaną lub gniecioną na tzw. płatki owsiane (z całego ziarna) i płatki górskie (z kaszy owsianej łamanej),
z gryki — kaszę gryczaną, całą nie prażoną lub prażoną oraz łamaną zwaną krakowską lub drobną,
z prosa — odłtuszczonego mamy kaszę jaglaną.
I tu trzeba stanowczo podkreślić, że kasze nie są tak trwałym produktem, jak to sobie większość ludzi wyobraża.
Kasze jęczmienne przechowywać się powinno nie dłużej niż 7 miesięcy, gryczane 5—7 miesięcy, jaglaną 3—4 miesiące, a płatki owsiane nie dłużej niż 3 miesiące.
Jak gotować kasze — te grube najpierw płucze się na sicie, potem zalewa wrzątkiem biorąc na szklankę kaszy 2—3 szklanki wody (mniej, gdy chcemy ugotować na sypko).
Gotować od chwili zagotowania 5 minut, potem przykryty garnek owinąć grubą warstwą utrzymującą ciepło (istnieją specjalne poduszki do dogotowywania kasz, jednak u nas są prawie nieznane) lub wstawić do dogrzewacza albo piekarnika. W kocyku czy poduszce kasza dochodzi około 8 godzin. Tak więc przygotowując kaszę przed wyjściem do „pracy będziemy ją mieć gotową do spożycia po powrocie.
Kaszę mannę wprawni mogą sypać bezpośrednio na wrzątek lub mleko, a mniej wprawni powinni rozbełtać ją w zimnej wodzie i potem wlewać do wrzątku.
Pożądany jest do kasz dodatek soli i tłuszczu.
Dobry smak mają kasze gotowane na wywarze grzybowymi Grzyby suszone należy umyć, zalać wieczorem wodą, a na drugi dzień w tej samej wodzie gotować. Miękkie grzyby należy posiekać, a na wrzącym wywarze grzybowym ugotować kaszę np. krakowską (wymieszaną po wypłukaniu z 1 jajem na 1 szklankę kaszy) dodając łyżkę margaryny i soli do smaku. Gotować 5 minut, a potem wymieszać z grzybami i dogotować znaną nam już metodą kocyka, poduszki czy piekarnika.